ADHD-Autisme

Autisme is een ontwikkelingsstoornis die zich kenmerkt door beperkingen in de sociale interactie, de communicatie en (bij kinderen tot 3 jaar) zich steeds herhalend gedrag. De stoornis begint al voor het derde levensjaar en kan niet genezen worden.

 

Het verhaal dat kinderen die verwaarloosd worden of nalatige ouders hebben meer kans zouden hebben op ADHD en autisme is achterhaald. Autisme of ADHD krijgt een kind niet door de schuld van ouders.

 

Bij autisme en de behandeling ervan zijn er 3 niveaus van belang: het gedragsniveau, het cognitief niveau en het neurobiologisch niveau. 

 

Er zijn verschillende soorten autisme stoornissen, ondergebracht in het volgende schema: 

 

_________________________________________________________________________________________________________________________

 

 

Disorder RETT’s

 

 

PDD-NOS                                 AD (1994)                                      Asperger’s

(A-typical                                  Infantile autism (1943/44)                Disorder

autism)

 

Childhood Desintegrative

Disorder

 

_______________________________________________________________________________________________

 

 

Hoe is op dit moment de situatie in Nederland? 

 

10-13 op de 10.000 mensen in Nederland zouden autistisch zijn.

8-58 op de 10.000 mensen in Nederland zouden aan Asperger leiden.

1 op de 15.000 mensen in Nederland zouden aan RETT leiden.

1 op de 100.000 mensen in Nederland zouden aan Childhood Desintegrative Disorder leiden.

20-25 op de 10.000 mensen zouden aan PDD-NOS leiden. Dit laatste zou een overdiagnose zijn, want in Nederland komt PDD-NOS veel meer voor dan in België. Een reden hiervoor zouden de financiële regelingen zoals het PGB en het rugzakje kunnen zijn.

30-60 op de 10.000 mensen in Nederland hebben ASS.

 

De laatste jaren hoor je steeds meer over autisme en je zou haast gaan denken dat het om een epidemie gaat. Dit is echter niet het geval. Je hoort steeds vaker dat iemand autistisch is, doordat er meer over bekend is (ook in bredere kring), er betere instrumenten zijn om te classificeren en er een betere zorgvoorziening is (zo zijn er tegenwoordig speciale autismeteams).

 

De verhouding tussen jongens en meisjes die autisme hebben is als volgt:

Bij de autistische stoornis is de verhouding 4:1.

Bij Asperger is de verhouding 8:1.

Bij een IQ > 70 is de verhouding 4,7:1.

Bij een IQ < 50 is de verhouding 2,9:1.

Dit betekent dat autisme vaker voorkomt bij jongens en dat er bij een meisje met autisme meer kans is op een verstandelijke beperking dan bij jongens. Er zijn dus meer intelligente jongens met autisme dan dat er intelligente meisjes met autisme zijn.

 

Een verhaal uit de praktijk:

 

Bijzondere kinderen

door Arthur Janssens http://evenstilstaan.spaces.live.com/

Ik denk dat je het wel kent. Als je ze ziet dan ben je dolblij dat ze niet van jou zijn. Kinderen jankend op de grond in de supermarkt, hysterisch gillend en niet tot bedaren te brengen als wanhopige moeder of vader. Met een scheef oog volg je de wanhopige ouder(s). Hoe hysterischer het kind des te blijer je bent dat jij niet zo’n monsterlijk kind gekregen hebt. Stiekem voel je je trots dat jij als opvoeder duidelijk beter geslaagd bent dan die falende ouder met dat kind daar.

Ik denk dat je dit niet kent. Winkelen met je zoontje van bijna vier, hopend dat het niet weer gebeurt. Hopend dat hij rustig blijft, dat er geen onverwachte dingen gebeuren die hem van slag maken en jou machteloos. Blikken van andere ouders op jou gericht. "Voedt dat kind toch eens op" hoor je ze denken. Terwijl jij, al vind je het verschrikkelijk, even denkt aan hoe graag jij ook zo’n "makkelijk" kind als zij had willen hebben. Een gedachte die je snel wegstopt, want jouw kind is zeer gewenst en je houdt van hem, no matter what.

Heb je je ooit wel eens gerealiseerd dat er ook kinderen zijn die niets kunnen doen aan die driftbui? Die zo angstig zijn bij elke verandering dat ze helemaal in paniek raken? En dat die ouder waarvan jij denkt dat-ie niet kan opvoeden in feite heel goed rustig blijft en het kind in zijn waarde laat?

 
Bijzondere kinderen! Maar dat je bij die bijzondere kinderen aan de buitenkant niets ziet is misschien nog wel het moeilijkste. Dat geeft een vrijbrief om te oordelen, om te kijken, om er een mening over te hebben. Om als ouder van zo’n kind dan keer op keer te moeten accepteren dat jouw kind is wie hij is, ook al heeft hij autisme, ADHD of een gedragsstoornis, dat valt niet mee.

 
Mijn zoontje Valentijn van bijna vier jaar is zo’n bijzonder kind. Hij heeft het syndroom van Asperger (autisme spectrum stoornis).I k vermijd vaak liever situaties dan dat ik ze opzoek. Maar toch moet ik op z’n tijd een winkel met hem in. Of een keertje frietjes eten bij Mc Donalds. Ook al verloopt dat niet zo gladjes als je in de eerste plaats zelf heel graag zou willen. Kortom, bedenk de volgende keer bij een driftig kind en een "falende" ouder in de supermarkt dat er misschien wel een heel ander verhaal achter schuilgaat.

Leesvoer:

http://www.autismeinfocentrum.nl/muizen120209.html?mnu=tmain100:shome&s=1&l=nl&t=1236277901

Posted in: Méli-Mélo